de hout

op een kraakheldere ochtend
wandelen we door de hout

de eeuw waaruit wij stammen
noemen ze nu de vorige

maar we ogen verrassend kwiek
er is helemaal niks aan ons te zien

van welke medicijnen om welke tijd
in welke doses en waarom juist die

we bereiken de individueelste expressie
met onze in massa geproduceerde

hoogstpersoonlijke wonderapparaten
klikken we plaatje na plaatje

witgepunte grassprieten
in schuin invallend licht

spelende honden en kinderen
kalm wandelende ouders

een slingerend houtsnipperpad
eenzame fitnesstoestellen

de zon door kale takken
op een houten bruggetje

strakke bevroren sloten
door slagschaduwen doorsneden

de koude vochtige lucht
tintelt van de zuurstof

via die wonderapparaten worden we --
hu! ja! wij! -- misschien bespioneerd