in het bejaardentehuis
vroeg ik de verpleegster:
wanneer wordt er nou weer 's
een liedje uit de jaren '60 gedraaid?
van welke eeuw? vroeg ze
maar toen klonk boven alles uit
een monotoon alarm
en binnen een seconde wakker
voor ik mezelf tegen kon houden
had ik alweer bedacht:
het is zondagmorgen ik ben alleen
ik hoor op zondagmorgen niet alleen te zijn
het duurt nog drie dagen voor ik je weer zie
drie dagen dat is 72 uur
een week is 168 uur
dus dat is wel bijna een halve week
stop nou met denken
stop nou stop nou
terwijl ik de kortste weg zocht
naar de doordreinende wekker
had mijn besturingssysteem
een flitsende start gemaakt
wat niet wegnam
dat het nog een heel eind was
naar de badkamer.
Copyright © 1993-1997 Wim Scherpenisse
<info@wimscherpenisse.nl>
Naar de inhoudsopgave
Naar het volgende gedicht
Naar het alfabetisch overzicht van alle gedichten
Naar het chronologisch overzicht van alle gedichten